Za czasów karolińskich Selestat był królewską rezydencją. W IX wieku, na skale (ok. 750 m n.p.m.) na zachód od miasta powstał benedyktyński klasztor filialny opactwa St. Denis. W połowie XII wieku książę Fryderyk II ze Szwabii postawił na wzniesieniu swój zamek, co wywołało protesty zakonników słane do Ludwika VII francuskiego. Nie wywołały one jednak skutku, albowiem nadchodził szczyt potęgi Hohenstaufów. W roku 1252 syn Fryderyka II i jego imiennik zwany Rudobrodym objął po śmierci stryja Konrada tron cesarski. Zamek stał się zamkiem królewskim i był rozbudowywany. Pozostawał następnie w rękach książąt lotaryńskich, a w wieku XV – także rycerzy rabusiów, co zakończyło się jego zajęciem i spaleniem w roku 1462 przez wojska wystawione m.in. przez Strasburg i Bazyleę. Odbudowany, został ponownie zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej przez Szwedów. Na rekonstrukcję czekał aż do 2 połowy XIX wieku, kiedy zabrał się za nią Bodo Ebhardt, znany na terenie Polski z prac przy zamkach Czocha, Grodno, Grodziec czy Niedzica.
Zamek Haut-Koenigsburg (źródło i licencja: https://commons.wikimedia.org/wiki/File: Chateau_Haut_Koenigsbourg.JPG)
Oprócz średniowiecznej wizji Ebhardta jaką jest obecny Haut-Kœnigsbourg w Selestat znajdziemy dwa piękne kościoły. Pierwszy z nich, romański stanowi duchową łączność z odległym Conques, z którym łączy go wezwanie św. Foi. Co ciekawe, kult św. Foi w Selestacie poprzedza ten z południa Francji. Po kościele, który został wzniesiony w 2 połowie XI wieku zachowała się krypta. Obecny kształt – z różowego piaskowca nadano kościołowi podczas rozbudowy w XII stuleciu.
Kościół św. Foi (źródło i licencja: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Eglise_Sainte-Foy_Selestat.jpg)
Od roku 1615 opiekowali się nim jezuici, pozostawiając po sobie barokowe wyposażenie. Po usunięciu zakonników w roku 1767 rada miejska Selestat planowała kościół zburzyć, na szczęście uratował go ówczesny biskup Strasburga. Podupadły w czasach rewolucji został pod koniec XIX wieku poddany renowacji. Ponownie został uszkodzony podczas walk w dolinie Renu pod koniec roku 1944.
Tympanon portalu kościoła św. Foi (źródło i licencja: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Sélestat_SteFoy_04.JPG)
Kościół św. Jerzego (dawniej, do XVI wieku kościół Najświętszej Marii Panny) reprezentuje gotyk. Był budowany od roku 1220 aż do początków wieku XV, choć jego historia sięga 2 połowy VIII wieku, kiedy istniał tu pałac cesarski Karola Wielkiego, przy którym wzniesiono baptysterium w formie rotundy. W gotyckiej bryle wyróżnia się XIII-wieczna nawa, fasada zachodnia z początku XIV wieku, nieco późniejsza wieża zachodnia oraz prezbiterium przełomu XIV i XV wieku. W kościele znajdowało się również XV-wieczne lektorium, zniszczone podczas rewolucji francuskiej. Zachowały się natomiast drzwi północnej części transeptu z XV wieku z reliefem przedstawiającym chustę św. Weroniki, jak również zdobione wizerunkami i symbolami, malowane zworniki z XIII i XIV w.
Kościół św. Jerzego (źródło i licencja: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:EU-FR-AL-67-S%C3%A9lestat_%C3%89glise_Saint-Georges_01.jpg)
Bogatą dekorację zawierają też kapitele kolumn nawy i transeptu (XIII-XV wiek). Portale wejściowe kościoła prezentują różne style – od XIII-wiecznego romańskiego przez XIV- i XV-wieczny gotyk po XIX-wieczny neogotyk. Podobnie wewnątrz, XV-wieczne witraże chóru sąsiadują ze współczesnymi nawy bocznej z 2 połowy XX wieku. W Selestat warto też zwrócić uwagę na barokową dzwonnicę z roku 1618.
Kościół św. Jerzego (źródło i licencja: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Selestat_Saint-Georges_1.jpg)
FILIA PRIMOGENITA 
